Muizen

Eigenlijk heb ik een hekel aan wandelen, vooral als het gaat om lopen zonder doel. Ik ben niet het type dat samen met zijn gezin schaamteloos in uniseks-kleding de natuur in trekt. Sinds kort heb ik echter mijn wandelschoenen tijdens het avondeten al aan, terwijl de rest van het gezin nog aan het toetje zit. Die drang om ‘s avonds te gaan wandelen heeft te maken met een nieuwe hobby, die nogal verslavend is. Het gaat hier om een variant op Geocaching, het spel waarmee je met behulp van je telefoon ergens een zogenaamde cache (schat) probeert te vinden.

Mijn vrouw probeert iedere avond een vast rondje te wandelen. Op een avond had ze een knuffel in de vorm van een muis verstopt in een boom. Ze wilde kijken hoelang het zou duren voor iemand de muis ontdekt of verwijderd had. Aanvankelijk vond ik het allemaal heel kinderachtig, maar toen ik op een avond met haar meewandelde ontdekten we dat de muis gezelschap had gekregen. We vroegen ons af hoe die tweede muis daar terecht was gekomen en vanaf dat moment werd ook ik besmet door het virus van de muizen. Een dag later was er tegenover de boom van de muizen ook een Smurf verstopt. Zo ontstond binnen ons gezin: Het mysterie van de verstopte knuffels.

De kinderlijke blijheid in deze hobby doet me denken aan vroeger. In mijn jeugd had ik een vriendje waar ik vaak kwam. Als we in de auto zaten vond zijn moeder het leuk om naar wildvreemde mensen te toeteren. Ze zwaaide dan naar de verbaasd opkijkende mensen, die meestal spontaan terugzwaaiden. Op de achterbank hadden wij dan de grootste lol. De moeder van het vriendje leek sprekend op Debby Petter, de vrouw van Youp van ’t Hek. Laatst was er op tv een uitzending over Youp, met de titel ‘NIEMAND WEET HOE LAAT HET IS’. Deze documentaire was gemaakt omdat hij 60 jaar was geworden, of was het omdat hij 60 kilo was aangekomen? Enfin het maakt ook niet zoveel uit, het programma maakte in ieder geval veel indruk op mij. Ik herken veel van de manier waarop Youp tegen het leven aankijkt. Nu wil ik mezelf niet vergelijken met van ’t Hek, hij is immers veel knapper dan ik en mijn vrouw is veel grappiger dan die van hem. Volgens Youp gaat het leven te snel voorbij en daar kan ik me wel in vinden. Geocaching zal onze cabaretier wel te burgerlijk vinden en ik zie hem ook niet in een boom klimmen om een muis of een smurf te verstoppen. Het betekent voor ons in ieder geval weer één verdachte minder. Ondertussen twijfelen we nog steeds wie er achter het mysterie van de verstopte knuffels zit...

Ook te lezen op: www.metronieuws.nl/lezerscolumn/huisman/good-vibes/2015/07/alternatieve-geocaching