06-05-2016 13:05
Omdat mijn zoon een hoogslaper heeft en hij niet makkelijk bij zijn wekker kan, maak ik hem nog altijd iedere schooldag wakker. Dit gaat meestal in fases, want hij valt vaak meteen weer in slaap. Soms weet hij niet meer dat ik hem al drie keer wakker gemaakt heb en komt hij kwaad naar beneden. “Waarom heb je me niet wakker gemaakt?”, zegt hij dan chagrijnig met zijn ogen nog half dicht. Meestal mag ik niet klagen en is hij vrolijk in de ochtend, ondanks dat hij moet opschieten om op tijd op school te komen. Zover ik weet is hij nog nooit te laten gekomen op school en maak ik me dus iedere morgen voor niets druk. Binnenkort gaan we de kamer van mijn zoon veranderen. Dan kunnen we meteen een mooi plekje zoeken voor zijn wekker en hem zelf de verantwoordelijk geven om op tijd op te staan. Dit doen we al jaren bij zijn zus en dat gaat over het algemeen prima.
Hij is een beetje uitgekeken op zijn huidige kamer. Dat is niet geheel ondenkbaar omdat hij vanaf zijn geboorte dezelfde, weliswaar stoere, boerderijkamer heeft. Hebben vriendjes van hem in de loop van hun kinderjaren al een Teletubbie-, Efteling-, Kabouter Plop-, Cars- en FIFA-kamer gehad, zijn kamer heeft nog steeds hetzelfde thema. Zelfs een PSV- of Ajax-kamer zat er voor hem niet in. Dit komt niet omdat dit pedagogisch foute clubs zijn maar omdat zijn vader niet bepaald een Bob de Bouwer is. Na bijna 13 jaar wordt het wel eens tijd voor een nieuwe look. Mijn zoon heeft de kleinste kamer van ons rijtjeshuis en het zal nog een heel gepuzzel worden om al zijn wensen te realiseren. Hij wil kunnen chillen, gamen, huiswerk maken en af en toe een logétje uitnodigen in zijn kamer. Gelukkig houd hij wel van structuur en orde en is hij niet vies van opruimen, zodat deze wensen enigszins realistisch zijn. Ik verwonder me vaak hoe hij in veel opzichten anders is dan zijn zus. Als je haar kamer inkomt lijkt het net alsof je in een aflevering van Mijn leven in puin of Verslaafd aan verzamelen bent gestapt. Misschien is gestapt niet het juiste woord, want lopen is in haar kamer vaak onmogelijk. Nu begrijp ik haar ook wel, ze heeft het immers druk met; school, bijbaantjes, sporten en zo, waardoor ze het stofhappen en klunen voor lief neemt.
